Uyku Sorunu

                 Eylül tek başına u-yu-mu-yor. İlla ki yanında ya ben yatıcam ya da babası. Uyuyunca bir şeyler kaçıracağını mı düşünüyor, onu da bilmiyorum. Özellikle çok uykusu olmasına rağmen öğlen uykularında çok büyük problemler yaşıyoruz.

                Akşam evde misafir varken benim için çok zor oluyor. Başkası varken uyumayı hiç istemiyor. İyice sersemleşince anne yatalım diyor. Yatağa gidiyoruz, ben yatak kıyafetlerimi giyiyorum, yatıyoruz, 5 dk. sonra hayda koştur koştur içeri. 

                Evde misafir yoksa "anne uykum geldi, yatalım" diyor. Kitap okuyoruz, birbirimize sarılıp yatıyoruz. Tamam ben de 7 aylık hamileyim, uyku gözümden akıyor ama evin iki küçük çocuğu gibi birlikte yatıp birlikte kalkmakta hiç iyi olmuyor. Kızıma, canıma sarılıp yatmak çok büyük bir keyif olmasına rağmen artık Eylül'ün illa ki yanına bizi istemesi beni yormaya başladı. Kendi başına yatsın uyusun istiyorum. Arada bir de anne korkuyorum, yanımda dur diye ağlıyor eğer hadi sen kendi başına yat deyip yanına yatmadıysam. Ya da hele ki odadan çıktıysam. Elbette ki kocaman kız olunca bizi istemeyecek ama önemli olan şu dönemde kendi başına yatmayı öğrenmesi değil mi? Biz uyumadığımız zamanlar birbirimize sarılalım ama uyku saatinde yatağına gitsin ve yatsın. Hatta ben yine kitabını okuyayım. Benim için çok büyük bir keyif Eylül'e kitap okumak. Ben okuyayım, sonra iyi geceler öpücüğü vereyim ve O da yatıp uyusun istiyorum. Eylül'ü ağlatarak, kalbini kırarak veya üzerek kendi başına yatmaya alıştırmak istemiyorum. Artık onun kendiliğinden yatarken bizden vazgeçmesini istiyorum. Çünkü akşam zorla uyuttuğumuz çocuk gece uyanınca tıpış tıpış bizim yanımıza geliyor. Kendi başına uykuya dalmayı bilmiyor. Kendimden veya eşimden çok Eylül için istiyorum kendi başına uyumayı öğrenmesini. Bakalım ne zaman bu problemi aşıcaz.