Canım kızım benim. Senden ayrı geçirdiğim her anımda seni özlüyor, seni anıyor, kendi kendime seninle konuşuyor, seni seviyorum. Canım kızım benim diyorum, sen ne kadar güzelsin. Minicik ellim benim diyorum. Bir el bu kadar küçük olabilirmi diyorum. Ayaklarını düşünüyorum, ne güzel ayaklar onlar diyorum. Kendi kendime seni düşünüp gülüyorum. Bir insan bir insanı bu kadar sevebilirmiymiş. Anne olmak bu kadar güzelmiymiş. Her elini tutmamda Eylülüm diyorum, ellerin ne kadar küçük, minik ellim benim diyorum. Seni çok seviyorum diyorum. Ellerini, ayaklarını, gözlerini, dudaklarını, burnunu, herşeyini, seni çok seviyorum diyorum. Sana sarılmayı, sana sarılıp uyumayı, seni uyurken izlemeyi, ayaklarını koklayıp öpmeyi, senin şımarıklığını, senin herşeyini o kadar çok seviyorumki. Seni görmediğim her an seni çok çok özlüyorum. Sen benim canımsın, yavrumsun, kızımsın. Alsam içime soksam seni. Dün bana dedin ya " ne kadar seviyosun beni" diye, ben de dedim ya "dünya kadar güneş kadar" diye. Sonra "sen beni ne kadar seviyorsun peki " dedim, sende " yavru köpek varya,işte o kadar seviyorum" dedin. Gülüyorum. Mutluyum seninle. Sabah kahvaltıda babanda bende seninle uğraşırken bir ara düşündüm senin olmadığın günleri. Hayat ne kadar boşmuş benim güzel kızım sen yokken. Sen iyiki gelmişsin, iyi ki varsın, iyi ki benimsin, iyi ki bizimsin. Seni ne kadar sevdiğimi hiç bir kelimeyle anlatamam. Ama seni çok seviyorum. Minicik ellim benim. Bir el bu kadar minik olabilirmi, ya ayaklar hiç bu kadar güzel olabilirmi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder