Çocuğumuzu Tacizden Korumak

              Bu günler kötü günler. Herkes kendi çocuğunu korumak adına nasıl bir yol izlemesi gerektiğini düşünüyor kara kara. Kara kara düşünüyor çünkü çocuğunu da paronayak yapmak istemiyor. Geçenlerde Blogcu anne sormuştu gerçekten neler yapıyorsunuz diye. Bu günlerde de emzirenanneler grubunda konuşuluyor neler yapılabileceği. Ben de o gruba yazdığım mailli buraya aktarmak istedim.
 
              Eylül küçücükken (şu anda 4 yaşında) Meliha teyzesine (bakıcısına) sıkı sıkı tembih etmiştim, kesinlikle altını değiştirirken yanınızda kimse olmayacak diye. Ben de kimsenin yanında açmadım altını. Babam arada bir poposunu ısırsam sıksam nasıl olur ki derdi , kesinlikle hayır derdim. O'da zaten şakavari  söylerdi, kıyamazdı torununa.

               İstemediği zaman kesinlikle öptürmedim. Zorla öpemezsiniz, izin vermiyorsa zorlayamazsınız diyordum. Dışarıda da atmaca gibiyim. Bi öpücük verirsen sana çikolata veririm gibi abukluklar yapanlara rüşvet yok, rüşvet yok diye kızarım. Birisi kucağına aldığı zaman illaki "kucağına mı aldı seni, ne güzel, benim güzel kızımı sevdi ha, herkes seviyo, ne güzel. Nereni sevdi" falan filan o an aklıma ne geliyorsa Eylül'e çaktırmadan sorguya çektim. Rahatsız olup olmadığını illa ki sordum. Arada bir popoya ellenmez uyarılarında bulunuyorum.

              Okulda öğretmenlerinin poposunu temizleyebileceğini söyledim. Dün akşamda benim ve babasının  poposuna yada memesine banyo yaptırırken elleyebileceğimizi, başka zaman elleyemeyeceğimizi , bizim iznimizle doktorların da  ama kesinlikle bizim yanımızda kontrol amaçlı dokunabileceğini söyledim. Tuvalet temizliğini yapabilmemiz için poposuna öğretmeninin, annesinin ve bakıcısının elleyebileceğini söyledim ve tekrar ettirdim anlattıklarımı. Arada bir, istemediği birşeyi kimsenin, öğretmenlerinin bile yaptıramayacağını söylüyorum.

             Dün benim odada işim varken Eylül'de televizyon izlerken, kapı çalarsa kesinlikle açmayacaksın dedim. Tamam ama tanıdıklarım olursa açabilirim dedi. Bende kesinlikle açmayacaksın, sadece kapı baban için açılacak, başka kim olursa olsun açılmayacak dedim. Tamam dedi. Böyle böyle kendilerini korumayı öğrenecekler. Onları korumasını hep başkalarından bekleyemeyiz ya da hep biz koruyamayız. Bugün yanındayız ama okula gidince ne olacak. Büyüyünce ne olacak.

             Bu günlerde bir de yabancı, tanıdık kavramlarını öğretmeye çalışıyorum. Anne o tanıdık mı diyor. Tanıdık, yolda görünce konuşup selamlaşıyoruz ama evlerine gitmiyoruz. Çünkü tanışıyoruz ama nasıl birisi olduğunu bilmiyoruz diyorum. Şaziye'nin evine gidebilir miyim diye sordu dün sofrada. (Şaziye bakıcının kızı ve bekar. Şaziye Erdem bakıcı aynı evde yaşıyorlar. :) )Sofrada bir de Şaziye'nin arkadaşı İlknur vardı.) Gidebilirsin dedim. Kulağıma eğilip İlknur tanıdık mı dedi. Tanıdık ama onun evine gidemeyiz çünkü o kadar iyi tanımıyoruz dedim. (Bu konu benim bile kafamı karıştırıyor.) Tanıyor olabiliriz ama evlerine giremeyiz, bizi öpmelerine, bize sarılmalarına izin veremeyiz diye öğretmeye çalışıyoruz.

            Şimdi de ben sorayım. Peki sizler ne yapıyorsunuz? Daha başka neler yapmalıyız?