10 Mayıs 2010 Pazartesi

Anneler günü

Anneler günü için kızımla kalkıp Ankara'ya gittik, sürpriz olsun diye de anneanne ve dedeye söylemedik. Sadece teyzemize bilgi verdik.Gece 11'de Ankara'daydık, 11.15'te evde. teyzemizle hasret giderip yatmaya gittik. SAbah dedesi banyodayken uyandık, banyonun kapısını minik elleriyle kibar kibar çaldı Eylül, babam kapıyı açtı, bizi görünce şok oldu. Ben uzaktayım, duyarsam üzülürüm diye söylememişler bana, anneannem dizinden ameliyat olmuş, annem de refakatçisiymiş. Cumartesi günü önce Eylül'le dedesi hastaneye ziyarete gittiler, teyzeyle bende katmer yapıp büyükdedeyle, büyükteyzeye gittik. Eylül ve dedeside oraya geldi, karnımızı doyurup, hastaneye gittik. Bir ara Beğendik'e gittik, Eylülle dedesi önden, büyükteyzeyle bende arkadan. Yavrum dedesine "altıma yapıyom" demiş, dedesi anlamamış, Beğendik girişine işemiş. Tabii atlet,kilot,elbise,çorap,ayakkabı hepsi çiş olmuş. Hastane iki dakikalık mesafede, hemen gidip, hastaneye getirdiğim yedeklerle üstünü değiştirdim. Pazar günü kalktığımda çok kötü hastaydım, ya cumartesi akşam madoda yediğim dondurmadan, ya buzdolabından çıkarıp hemen içtiğim buz gibi sütten, yada gece üşüttüm bilmiyorum ama boğaz iptal, bağrım dışarıdan üşüyor içerden yanıyor. Pazar önce dedesiyle buluşup ayakkabı Dünyasından pembe bir ayakkabı aldık Eylül'e, (ayakkabıyı kendisi beğendi, parayı dedesi ödedi, bende Eylül'ü taşıdım) hastaneye gittik yine 2 saat falan oturduk, sonra eve geldik teyze, Eylül,ben. Annemle doğru düzgün görüşemedik.
İşin iyi tarafı anneler gününde yanına gideceğim bir annem, annemin yanına götüreceğim bir kızım var. İkiside sağlıklı Allah'a şükür. Benim teyzem (büyük teyze) diyorki, ne kadar aptalca bir gün, çocuğunu kaybeden anneler için, annelerini kaybeden çocuklar için ne kadar acı bir gün. Ben böyle değerlendirmiyorum. İkiside yanımda olduğu için çok şanslıyım, kutlayabiliyorum bu günü. O zaman bunun kıymetini bilmek lazım. Yarın ne olacağı belli olmaz. İlla hediye alınmayabilir. Benim anneme anneler günü hediyem yaptığım sürprizdi. Arkadaşım Aynur'un ikinci sınıfa giden bıdık oğlu Berkay, anne param olsaydı sana hediye alacaktım demiş, o da yeter dedi Aynur. Hakikaten o da yeter, düşünmüş. Eylül daha düşünecek yaşta değil, bana param yoktu hediye alacak diyeceği günü iple çekiyorum. :)) Bizim anneanneler, teyzeler, dedeler ve dayı ile geçirdiğimiz, ablamın dediği gibi "güzel ama tuhaf" bir anneler günümüz oldu. İyikide oldu.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder