10 Mayıs 2010 Pazartesi

Teknoloji Ne Zor Şeymiş Meğer

Ben lisedeydim bizim evimize bilgisayar geldiğinde. Öyle oyunlar bulayım, oynayayım derdinde olmadım. Bilgisayarı kurcalamaya başladım, bozdum, yaptırdık, bozdum, yaptırdık, bozdum yaptım. Biraz daha ilerleyince 1o parmak klavye çalışmaya başladım, kitaplar aldım, bilgisayardan acayip zevk alırdım. Halâ öyleyim, işte net gittiğinde psikolojim bozuluyor, kendimi kötü hissediyorum. Teknolojiye yakın olmak gerekir diye düşünüpte, arayı fazla açanlardan olmuşumda haberim yokmuş. Birkaç gündür farklı yerlere giriyorum, farklı şeyler yapayım diyorum. Ne kadar değişik şeyler varmış. Ben bu blog işini doğru düzgün yapamadan birde yeni yeni keşfettiğim yerleri çözmeye çalışıyorum. Nurturia'da ki anı defterini Kitubi Damla'nın yardımı ile üç gün önce yaptım. Sormadan önce de göya bayağı aramıştım. Gözümün önündeymiş. Twitter'a üye oldum, ne işe yaradığını anlamaya çalışıyorum, keza FriendFeed aynı şekilde. Dediğim gibi bu günlerde teknolojiye ağırlık verdim. Birde e-kitap okuyucu alsam kendime tam olacak.
Örneğin telefonla internete bağlanmayı bilmiyorum. (Gerçi benim telefonla internete bağlanılmıyorda) Ses veya sinema sistemlerini bilmiyorum. Bilgisayar veya televizyon Oyun araç gereçlerini bilmiyorum. Ben böyle gidersem kısa zaman sonra Eylül'le aramda teknoloji uçurumu oluşacak. Zamane çocuklarına ayak uydurmak zor, ben bunlardan anlamam, telefonla konuşayım başka birşey yapmama gerek yok diyenlerden olmak istemiyorum. :)) Anneannem böyle şeyler söylediğinde komiğime gidiyor.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder