Korku

           Ekin'in altını değiştirip yatağın ortasına doğru koydum ve ellerimi yıkamaya gittim. Giderken Eylül'de yanımdan geçip Ekin'in bulunduğu odaya gitti. Tam ellerimi kurularken "Anne koş, Ekin yere çok yaklaştı" diye bağırmaya başladı. Odaya fırladım ki Eylül, Ekin'i sıkıca kucaklamış ama taşıyamıyor. Kendiyle yatak arasına iyice sıkıştırmış bana bakıyor. Ekin'de bana yalvaran gözlerle bakıyor. Ekin'i alıp yatağa koydum. "Hani Eylül bensiz Ekin'i almayacaktın" dedim. Sonra da aklıma geldi kardeşini yere düşürmemek için verdiği mücadele ile ablalık sorumluluğunu yerine getirdiği. Sarıldım öptüm. "AFerin benim kızıma, kardeşi düşmesin diye nasılda sıkı sıkı tutmuş" diye sevdim. Aferin benim kızıma, can kızıma.