Eylül kızım bu günlerde utanma duygusunu fazlasıyla yaşıyor. Bu sabah saçlarını ördüm aynanın önünde. Dönüp aynaya bakarken "ay Eylül ne kadar güzel oldun" dedim. Önce şımarıkça "ya utandım" deyip sağa sola döndü. Sonra da bağırmaya başladı ve küstü. "niye öyle söyledin, utandım ben."
Aynanın karşısında pantolonunu giyerken şarkı mırıldanıp, dans etmeye başladı. Anne bana bak deyip dansını gülerek bana gösterdi. "Okulda da böyle yapsam arkadaşlarım çok utanır, değil mi anne?" dedi. Gülerek "hayır canım, onlar utanmaz. Senin de utanmana gerek yok" dedim. Ama bu utanma muhabbeti biraz daha sürecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder